تاریخ انتشار: 1399/8/17 0:41 / کد خبر : 3879 / دسته خبر : نیم نگاه
مجسمه ابوالهل یکی از بزرگ‌ترین و قدیمی ترین تندیس‌های ساخت بشر است که به دلیل وجهه رازآلود خود سالیانه هزاران توریست را به خود جذب می‌کند. یکی از دلایلی که سبب اعجاب انگیزی این مجسمه می‌شود تاریخ ساخت آن است که حدودا به 2500 سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. البته که هیچ کسی تاریخ دقیق ساخت آن را نمی‌داند. همچنین سازنده این اثر باستانی نیز مشخص نمی‌باشد، گمانه‌زنی هایی مبنی بر دستور خوفو، پادشاه و فرعون مصر بر ساخت این سازه وجود دارد و افرادی نیز بر این باورند که این تندیس نمایی از خود خوفو است.
البته به غیر از ابعاد و سن این اثر دلایل دیگری وجود دارد که مجسمه ابوالهول را به یکی از عجایب هفت گانه تبدیل می‌کند. ساختن و تراش کاری‌های این تندیس حتی در عصر امروزی نیست نیز کار آسانی نخواهد بود. در واقع تصور اینکه افرادی توانسته باشند چنین سازه باشکوهی را هزاران سال پیش با امکانات نچندان زیادی ایجاد کرده باشند اعجاب آور است.
آمدن نام میکل آنژ در کنار یک سازه به تنهایی برای تلقی کردن آن اثر به یک شاهکار کافیست. هر چه قدر به جزئیات و نکات این تندیس پرداخته شود باز هم کم است. چشمانی که به نظر در حال پلک زدن هستند، رگ‌هایی که به‌نظر ضربان دارند و .... همگی به جان‌بخشی این شاهکار می‌افزایند.
با وجود این که کمتر کسی می‌تواند مجسمه‌ای از آدم بسازد که نه غیر واقعی جلوه کند و نه اغراق آمیز، میکل آنژ در سال 1501 میلادی این اثر را در سن 26 سالگی با تراشیدن مرمر سفید در طی 2 سال خلق کرد. درک بالای میکل آنژ از آناتومی بدن انسان سبب الهام بخشی افراد بزرگی چون بوتیچلی (نقاش شهیر ایتالیایی) و لئوناردو داونیچی بدل گشت.
تندیس مسیح از معدود مجسمه‌هایی در جهان است که به عناون نماد یک کشور بشمار می‌رود. التبه شهرت مجسمه مسیح از مرزهای برزیل خارج شده و یک آوازه جهانی در تمامی قاره‌‌ها به دست آورده است. با وجود این که تندیس مسیح نسبت به بسیاری از مجسمه‌های این لیست قدمت کمتری دارد، چیزی از شگفتی و شکوه آن کم نمی‌کند.
این مجسمه که از سنگ صابون تراشیده شده است می‌تواند نامزد مشهورترین اثر هنری به سبک دکو باشد. ساخت این مجسمه دست کم 9 سال زمان برد و هم‌اکنون به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید شناخته می‌شود.
4 قرن پس از ساخت مجسمه داوود توسط میکل آنژ، این بار اگوست رودن، هنرمند فرانسوی با ساخت تندیس اندیشه‌گر نام خود را در تاریخ جاویدان کرد. این مجسمه همانند داوود از ظرافت بالایی برخوردار است و به زیبایی می‌توان جزئیات بدن انسان را در آن مشاهده کرد. این مجسمه از مرمر و برونز درست شده است.
اما آنچه این مجسمه را به یک شاهکار بی بدل تبدیل می‌کند. مفهمی است که از خود به دیگران منتقل می‌کند. اندیشه‌گر با نمایشی شاعرانه به نمادی از فلسفه و تفکر تبدیل شده است، انسان را در ژرف اندیشیدن فرو می‌برد و با گم شدن در تفکرات خود نشان از هستی وجود آدمی زاد می‌دهد.
همانطور که میدانید و ملاحظه می‌کنید، لشکر سفالی یک مجسمه به خصوص نیست. در این مورد ما درباره حدود 8000 مجسمه جنگجو، 130 ارابه جنگی، 670 راس اسب و ... صحبت می‌کنیم که ساخت آن 40 سال زمان برد. در حالی که چیزی حدود 700.000 هزار کارگر شبانه روز مشغول ساخت این مجسمه‌ها بودند. ارتش سفالی به دستور پادشاه چین، کین شی هوانگ صادر شد اما این بنا 4 سال پس از مرگ وی تکمیل شد.
مجسمه‌های ساخته شده از جنس خاک رس سفالگری هستند و به طرز باورنکردنی جزیئات در ساخت این مجسمه‌های رعایت شده است. شاید این نکات به اندازه مجسمه داوود میکل آنژ نباشد اما تمامی مجسمه‌های جنگجویان در ابعاد یک انسان واقعی با ظاهر، اندام و ... متمایز از یک دیگر ساخته شده اند که هرکدام سلاحی از جنس برنز حمل می‌کنند.
جالب است بدانید دستور ساخت تندیس ها به این دلیل ثبت شده است که کین شی هوانگ خواهان ارتشی بود که حتی پس از مرگ، در آخرت نیز از او محافظت کنند.
غیر از مشهورترین، با بزرگ ترین مجسمه‌های جهان نیز آشنا شوید.
یک شاهکار دیگر و باز هم میکل آنژ. شاید مجسمه پیتا به شهرت مجسمه داوود دست نیافته باشد، اما بدون تردید پیتا یکی از شاهکارهایی به شمار می‌رود که از دستان آدمی و تراشیده شدن سنگ‌ها ایجاد شده است. پیتا صحنه ای تراژدیک از مریم مقدس است که عیسی را پس از به صلیب کشیده شدن در آغوش گرفته است. این تندیس آن‌قدر باشکوه ساخته شده است که بتواند احساسات آدمیزاد را با تماشایش جریحه دار کند. البته غیر از غم اندوه این تندیس نمادی صبر و ایمان نیز به شمار می‌رود.
پیتا اولین تندیس میکل آنژ محسوب می‌شود که از یک تکه سنگ مرمر کرآرا ساخته شده است. جالب است بدانید میکل آنژ امضای خود را بر سینه مجسمه مریم حک کرد که بعد از این کارش پیشمان شد و در کارهای بعدی خود هیچ امضایی به جا نگذاشت. میکل آنژ در زمان ساخت تندیس پیتا تنها 24 سال سن داشت.
شاید مجسمه آزادی به قدمت سایر مجسمه‌های این فهرست نباشد اما کمتر کسی پیدا می‌شود که تصویر یا نامی از مجسمه آزادی آمریکا را ندیده و نشنیده باشد. مجسمه آزادی باینگر دموکراسی، برابری و البته آزادی است از همین‌جهت می‌توان آن را مهمترین نماد ایالات متحده آمریکا دانست. بسیاری از افراد این طور می‌اندیشند که مجسمه آزادی هدیه‌ای از کشور فرانسه است، اما آن نتیجه همکاری مشترک دو کشور است. پیش از قرار گیری، این مجسمه در 350 قطعه از فرانسه به نیویورک ارسال شد.
البته این تندیس تنها یک مجسمه نیست و همانند یک ساختمان این قابلیت را دارد که تا تاج مجسمه به بلا بروید و نمایی فوق العاده از شهر نیویورک را شاهد باشید. این تندیس سالانه میزبان 3.5 میلیون توریست از سرتاسر جهان است.
این سرهای غول پیکر مهمترین یادگار مربوط به تمدن اولمک ها هستند که حدود 1200 تا 400 سال قبل از میلاد مسیح زندگی می‌کردند. علت ساخت این سرهای غول آسا هم‌اکنون نیز رازی حل نشده از تاریخ محسوب می‌شود و باورهای مختلفی مبنی علت ساخت آن وجود دارد. البته تا کنون 17 عدد از این سرها کشف شده است که اکثر آن ها متعلق به سن لورنزو مکزیک می‌باشد. نکته رازآلودی که وجود دارد این است که جنس این سنگ‌ها از سنگ آتشفشانی بازالتی هستند که منشا آن حداقل 70 کیلومتر تا محل پیدا شدن این سرها فاصله دارد. تقریبا غیر از این که این سرها یک آثار باستانی مشهور تلقی می‌شوند هیچ چیز دیگری راجع‌به آن‌ها را به طور قطع نمی‌توان گفت.
همانند تندیس مسیح که تعداد زیادی از آن در سرتاسر جهان ساخته شد تندیس‌های بودای مشهور مختلفی نظیر بودای تیان تن در هنگ کنگ، تندیس بهار معبد بودا در چین که یکی از بزرگ ترین تندیس های جهان نیز به‌شمار می‌رود وجود دارد. اما هیچ کدام به شهرت و اعجاب انگیزی بودای بزرگ لشان نخواهند بود.
یکی از این دلایل تمایز، ساخته شدن این اثر در دره قله شیفنگ و تراشیدن سنگ ها متصل به دره است و البته داستان جالب ساخت آن؛ بودای لشان در محل اتصال 3 رود خانه ساخته شد تا روح آب را از تلاطم و آشفتگی آرام سازد که موفق نیز بود! چرا که ساخت این بنای تاریخی به وسیله هزاران نفر در طی 90 سال ساخته شد و به مرور زمان به دلیل پرتاپ تکه سنگ‌های تراشیده شده به رودخانه سرعت اتصال رودها را کاهش داد.
تندیس های موآی از خاکستر فشرده آتشفشانی تشکیل شده‌اند و حدود 900 مجسمه تکمیل شده موآی و 300 مجسمه نیمه‌تمام از آن‌ها باقی مانده است.
مهم ترین رازی که از آن‌ها کشف نشده مانده بود بدن‌های این سرها بودند. برای سالیان دراز این طور پنداشته می‌شد که این مجسمه ها بدون بدن هستند تا این که در سال‌های 1000 تا 1500 میلادی کشف شد بدن این سرها در خاک مدفون شده اند.
در لست سکند از کشف بدن مجسمه موآی بیشتر بدانید.
منبع: the popularist
1399/8/17 0:41
1403/6/19 16:59
1402/11/22 21:49
1402/5/31 20:56
1401/12/17 9:39
1401/12/6 9:14
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
نام *
ایمیل *
وبلاگ
دیدگاه
سخن سردبیر
سخن تازه
سخن داغ
شهرهای شمالی
گوناگون
ادبیات
نیم نگاه
دلمشغولی ها
خواب ننه آقا
بسته خبری
دلنوشته ها
سرگرمی ها