درختان گردو مانند درختان میوه اگر تغذیه شوند تولید بهتری دارند.در این محتوا در مورد تغذیه درخت گردو بیشتر بخوانید.روش های استاندارد، میزان مناسب، زمان مناسب، مکان مناسب و منبع صحیح همچنان رهنمودهای ارزشمندی برای استفاده از مواد مغذی پرمصرف برای تولید گردو هستند. مقدار و زمان بندی برای جذب بهتر، باید با نیاز درخت مطابقت داشته باشد.

یا بیش از حد در یک زمان مصرف می شود، نیتروژن مازاد می تواند از منطقه ریشه به آب های زیرزمینی وارد شود. استفاده از کود ازته، بهتر است هنگامی انجام شود که درختان ریشه فعال داشته باشند، به استثنای ماه اول پس از برگ ریزان، درخت نیتروژن را از ذخیره درخت می گیرد. آب، اکسیژن و دمای فصلی نیز لازم است.

هنگامی که زمان یا مقدار عرضه با تقاضا مطابقت نداشته باشد، یا بیش از حد در یک زمان مصرف می شود، نیتروژن مازاد می تواند از منطقه ریشه به آب های زیرزمینی وارد شود. استفاده از کود ازته، بهتر است هنگامی انجام شود که درختان ریشه فعال داشته باشند، به استثنای ماه اول پس از برگ ریزان، درخت نیتروژن را از ذخیره درخت می گیرد. آب، اکسیژن و دمای فصلی نیز لازم است.
تعیین میزان نیتروژن مصرفی بهتر است براساس عملکرد پیش بینی شده انجام شود که بر اساس مجموعه، شرایط گلدهی، سن باغ و عملکرد قبلی باغ باشد. محتوای نیتروژن آب آبیاری و مواد آلی باقی مانده از گیاهان پوششی یا مصارف کمپوست نیز باید محاسبه شود.
برای اطمینان از اینکه برنامه ها مطابق با تقاضا هستند می توان نمونه برگ های نیمه تابستان را برداشت. بسیار بعید است که درختان در یک فصل دچار کمبود نیتروژن شوند. ردیابی نیتروژن برگ در بسیاری از فصول روند این موضوع را نشان می دهد که آیا نیتروژن کافی توسط درختان جذب می شود یا تغییر مدیریت نیتروژن لازم است. زمان مناسب برای تأمین ماده مغذی در هنگام نیاز درختان بسیار مهم است. همچنین خطر شستشوی نیترات در زیر منطقه ریشه را کاهش می دهد. ریشه ها باید فعال و در حال رشد باشند.
برای اینکه درختان نیتروژن را جذب کنند، باید در ناحیه ریشه باقی بماند. اگرچه گردو در خاک های عمقی ریشه دارد، اما بیشتر فعالیت ریشه در لایه های بالای خاک است. مدیریت آبیاری برای کاهش شستشوی نیتروژن در زیر منطقه ریشه، این ماده مغذی را در صورت استفاده توسط درخت حفظ می کند.
کودهای شیمیایی متداول ترین منبع نیتروژن هستند. اوره (۴۵ درصد)، نیترات اوره آمونیوم (۳۲ درصد N)، نیترات آمونیوم (۳۴ درصد N)، سولفات آمونیوم (۲۱ درصد N)، نیترات کلسیم آمونیوم (۱۷ درصد N) و نیترات کلسیم (۱۵ درصد N). منابع آلی شامل کودهای دامی، محصولات پوششی و یا محصولات کود آلی می شود. تلفات N از طریق ناحیه ریشه با توجه به نوع کود، روش آبیاری و نوع خاک متفاوت است. انواع N، از جمله N در کمپوست، در نهایت می تواند به نیترات تبدیل شوند که زیر منطقه ریشه شسته می شود.
نمونه برداری از برگ در حال رایج شدن است. زیرا تولید کنندگان می خواهند وضعیت مواد مغذی درختان را تعیین کنند تا مطمئن شوند که برنامه های غذایی از نظر اقتصادی مقرون به صرفه هستند یا خیر. با توجه به نگرانی بیشتر مقررات حفاظت از آب های زیرزمینی، تولیدکنندگان بیشتری علاوه بر تخمین عملکرد، از نمونه برداری از برگ نیز استفاده می کنند تا از استفاده بیش از حد نیتروژن جلوگیری کنند. آزمایشات خاک می تواند اطلاعات زمینه ای در مورد مشخصات فیزیکی و شیمیایی خاک از جمله ظرفیت تبادل کاتیونی، مواد آلی و شوری را فراهم کند.

نیتروژن مورد نیاز برای تغذیه درخت گردو

مانند سایر درختان میوه، برای اینکه درخت گردو، میوه تولید کند، به تأمین کافی مواد مغذی ضروری، نیاز دارد. عنصر اولیه که درختان گردو به طور منظم به آن نیاز دارند، نیتروژن است. درختان گردو بیش از هر عنصر دیگری به نیتروژن نیاز دارند. همچنین باید پتاسیم و فسفر به خاک اضافه کنید. برای بهترین نتیجه از ترکیب کودی مانند ۱۰-۱۰-۱۰ استفاده کنید. همچنین بهتر است به جای کود مایع از کود دانه ای استفاده شود.
اگر از خود می پرسید که از چه مقدار کود باید استفاده کرد، باید بگوییم میزان کود از درخت به درخت دیگر متفاوت است. به این دلیل که میزان کود لازم درخت گردو به اندازه تنه درخت بستگی دارد. اینکه چه موقع باید درختان گردو را تغذیه کرد مسئله مهمی است. شاید بهتر باشد که کوددهی نکنید، تا اینکه در زمان نامناسب آن را تغذیه کنید. درختان گردو باید هر سال در یک زمان مشخص کوددهی شوند. به طور کلی، زمان ایده آل برای کوددهی درخت گردو در بهار است، درست قبل از شروع رشد جدید.
از میان عناصر غذایی پرمصرف، تجمع نیتروژن در گردو در طول فصل رشد نسبتاً ثابت است. تجمع فسفر نیز در بیشتر فصل رشد ثابت است، اما در شهریور کاهش می یابد. استفاده از پتاسیم نیز تا ماه شهریور، ثابت است.

از میان عناصر غذایی پرمصرف، تجمع نیتروژن در گردو در طول فصل رشد نسبتاً ثابت است. تروش های استاندارد، میزان مناسب، زمان مناسب، مکان مناسب و منبع صحیح همچنان رهنمودهای ارزشمندی برای استفاده از مواد مغذی پرمصرف برای تولید گردو هستند. مقدار و زمان بندی برای جذب بهتر، باید با نیاز درخت مطابقت داشته باشد.
هنگامی که زمان یا مقدار عرضه با تقاضا مطابقت نداشته باشد، یا بیش از حد در یک زمان مصرف می شود، نیتروژن مازاد می تواند از منطقه ریشه به آب های زیرزمینی وارد شود. استفاده از کود ازته، بهتر است هنگامی انجام شود که درختان ریشه فعال داشته باشند، به استثنای ماه اول پس از برگ ریزان، درخت نیتروژن را از ذخیره درخت می گیرد. آب، اکسیژن و دمای فصلی نیز لازم است.
تعیین میزان نیتروژن مصرفی بهتر است براساس عملکرد پیش بینی شده انجام شود که بر اساس مجموعه، شرایط گلدهی، سن باغ و عملکرد قبلی باغ باشد. محتوای نیتروژن آب آبیاری و مواد آلی باقی مانده از گیاهان پوششی یا مصارف کمپوست نیز باید محاسبه شود.
برای اطمینان از اینکه برنامه ها مطابق با تقاضا هستند می توان نمونه برگ های نیمه تابستان را برداشت. بسیار بعید است که درختان در یک فصل دچار کمبود نیتروژن شوند. ردیابی نیتروژن برگ در بسیاری از فصول روند این موضوع را نشان می دهد که آیا نیتروژن کافی توسط درختان جذب می شود یا تغییر مدیریت نیتروژن لازم است. زمان مناسب برای تأمین ماده مغذی در هنگام نیاز درختان بسیار مهم است. همچنین خطر شستشوی نیترات در زیر منطقه ریشه را کاهش می دهد. ریشه ها باید فعال و در حال رشد باشند.
برای اینکه درختان نیتروژن را جذب کنند، باید در ناحیه ریشه باقی بماند. اگرچه گردو در خاک های عمقی ریشه دارد، اما بیشتر فعالیت ریشه در لایه های بالای خاک است. مدیریت آبیاری برای کاهش شستشوی نیتروژن در زیر منطقه ریشه، این ماده مغذی را در صورت استفاده توسط درخت حفظ می کند.
کودهای شیمیایی متداول ترین منبع نیتروژن هستند. اوره (۴۵ درصد)، نیترات اوره آمونیوم (۳۲ درصد N)، نیترات آمونیوم (۳۴ درصد N)، سولفات آمونیوم (۲۱ درصد N)، نیترات کلسیم آمونیوم (۱۷ درصد N) و نیترات کلسیم (۱۵ درصد N). منابع آلی شامل کودهای دامی، محصولات پوششی و یا محصولات کود آلی می شود. تلفات N از طریق ناحیه ریشه با توجه به نوع کود، روش آبیاری و نوع خاک متفاوت است. انواع N، از جمله N در کمپوست، در نهایت می تواند به نیترات تبدیل شوند که زیر منطقه ریشه شسته می شود.
نمونه برداری از برگ در حال رایج شدن است. زیرا تولید کنندگان می خواهند وضعیت مواد مغذی درختان را تعیین کنند تا مطمئن شوند که برنامه های غذایی از نظر اقتصادی مقرون به صرفه هستند یا خیر. با توجه به نگرانی بیشتر مقررات حفاظت از آب های زیرزمینی، تولیدکنندگان بیشتری علاوه بر تخمین عملکرد، از نمونه برداری از برگ نیز استفاده می کنند تا از استفاده بیش از حد نیتروژن جلوگیری کنند. آزمایشات خاک می تواند اطلاعات زمینه ای در مورد مشخصات فیزیکی و شیمیایی خاک از جمله ظرفیت تبادل کاتیونی، مواد آلی و شوری را فراهم کند.

جمع فسفر نیز در بیشتر فصل رشد ثابت است، اما در شهریور کاهش می یابد. استفاده از پتاسیم نیز تا ماه شهریور، ثابت است.. روش های استاندارد، میزان مناسب، زمان مناسب، مکان مناسب و منبع صحیح همچنان رهنمودهای ارزشمندی برای استفاده از مواد مغذی پرمصرف برای تولید گردو هستند. مقدار و زمان بندی برای جذب بهتر، باید با نیاز درخت مطابقت داشته باشد.
هنگامی که زمان یا مقدار عرضه با تقاضا مطابقت نداشته باشد، یا بیش از حد در یک زمان مصرف می شود، نیتروژن مازاد می تواند از منطقه ریشه به آب های زیرزمینی وارد شود. استفاده از کود ازته، بهتر است هنگامی انجام شود که درختان ریشه فعال داشته باشند، به استثنای ماه اول پس از برگ ریزان، درخت نیتروژن را از ذخیره درخت می گیرد. آب، اکسیژن و دمای فصلی نیز لازم است.
تعیین میزان نیتروژن مصرفی بهتر است براساس عملکرد پیش بینی شده انجام شود که بر اساس مجموعه، شرایط گلدهی، سن باغ و عملکرد قبلی باغ باشد. محتوای نیتروژن آب آبیاری و مواد آلی باقی مانده از گیاهان پوششی یا مصارف کمپوست نیز باید محاسبه شود.
اطمینان از اینکه برنامه ها مطابق با تقاضا هستند می توان نمونه برگ های نیمه تابستان را برداشت. بسیار بعید است که درختان در یک فصل دچار کمبود نیتروژن شوند. ردیابی نیتروژن برگ در بسیاری از فصول روند این موضوع را نشان می دهد که آیا نیتروژن کافی توسط درختان جذب می شود یا تغییر مدیریت نیتروژن لازم است. زمان مناسب برای تأمین ماده مغذی در هنگام نیاز درختان بسیار مهم است. همچنین خطر شستشوی نیترات در زیر منطقه ریشه را کاهش می دهد. ریشه ها باید فعال و در حال رشد باشند.
برای اینکه درختان نیتروژن را جذب کنند، باید در ناحیه ریشه باقی بماند. اگرچه گردو در خاک های عمقی ریشه دارد، اما بیشتر فعالیت ریشه در لایه های بالای خاک است. مدیریت آبیاری برای کاهش شستشوی نیتروژن در زیر منطقه ریشه، این ماده مغذی را در صورت استفاده توسط درخت حفظ می کند.
کودهای شیمیایی متداول ترین منبع نیتروژن هستند. اوره (۴۵ درصد)، نیترات اوره آمونیوم (۳۲ درصد N)، نیترات آمونیوم (۳۴ درصد N)، سولفات آمونیوم (۲۱ درصد N)، نیترات کلسیم آمونیوم (۱۷ درصد N) و نیترات کلسیم (۱۵ درصد N). منابع آلی شامل کودهای دامی، محصولات پوششی و یا محصولات کود آلی می شود. تلفات N از طریق ناحیه ریشه با توجه به نوع کود، روش آبیاری و نوع خاک متفاوت است. انواع N، از جمله N در کمپوست، در نهایت می تواند به نیترات تبدیل شوند که زیر منطقه ریشه شسته می شود.
نمونه برداری از برگ در حال رایج شدن است. زیرا تولید کنندگان می خواهند وضعیت مواد مغذی درختان را تعیین کنند تا مطمئن شوند که برنامه های غذایی از نظر اقتصادی مقرون به صرفه هستند یا خیر. با توجه به نگرانی بیشتر مقررات حفاظت از آب های زیرزمینی، تولیدکنندگان بیشتری علاوه بر تخمین عملکرد، از نمونه برداری از برگ نیز استفاده می کنند تا از استفاده بیش از حد نیتروژن جلوگیری کنند. آزمایشات خاک می تواند اطلاعات زمینه ای در مورد مشخصات فیزیکی و شیمیایی خاک از جمله ظرفیت تبادل کاتیونی، مواد آلی و شوری را فراهم کند.

فسفر: تولیدکننده انرژی است و کاربرد سوپر فسفات در زمستان موجب افزایش کیفیت گردوها می شود ولی درختان بالغ عکس العمل کندی نسبت به فسفر نشان می دهند. علائم کمبود فسفر بصورت رشد ضعیف، کوچک شدن برگ ها و کاهش تراکم شاخ و برگ نمایان می شود.

پتاسیم: برگ هایی که کمبود پتاسیم دارند کم رنگ می شوند و سپس حاشیه آن ها به طرف بالا برگشته و پیچ می خورد. کمبود شدید باعث کوچک شدن برگ ها و ایجاد سوختگی در نوک برگ ها می شود و استفاد از سولفات پتاسیم می تواند این کمبود را جبران کند.

روی: در کنترل فعالیت های آنزیمی نقش مهمی دارد. اضافه کردن روی در زمان کمبود به صورت سولفات یا نیترات به خاک تاثیر چندانی ندارد. بنابراین با محلول پاشی سولفات روی یا کلات روی این کمبود را جبران می کنند. اولین محلول پاشی باید بلافاصه بعد از گلدهی انجام شود. نوبت های بعدی بستگی به شدت کمبود روی دارد.

بر: نقش این عنصر در سنتز و انتقال شیره گیاهی است. در صورت کمبود بر، از بوراکس استفاده می شود که از طریق خاک هر دو یا سه سال یکبار اضافه می شود. علائم کمبود بر ظهور برگ های بدشکل و کلروزی و در صورت تشدید، کوتاه شدن میانگره ها، زرد و خشک شدن نوک شاخه ها و ایجاد برگ های ریز است. در نهایت باردهی متوقف می شود.

منگنز: در واکنش های بیوشیمیایی نقش مهمی دارد. در صورت کمبود این عنصر، لکه های زرد رنگی در بین رگبرگ ها ظاهر می شود و به حاشیه برگ ها گسترش پیدا می کنند و برگ ها زودتر از موعد می ریزند. محلول پاشی سولفات منگنز روی برگ ها می تواند این کمبود را جبران کند.

آهن: در تنفس گیاه و سنتز کلروفیل نقش اساسی دارد. کمبود آهن بین رگبرگ ها به رنگ زرد در می آید و در حالت پیشرفته سفید می شود، در حالی که رگبرگ ها سبز باقی می مانند. آهن همراه با مواد آلی باید در اسفندماه به خاک اضافه شود. یا بصورت محلول و یا با حفر سوراخ هایی به عمق۳۰ سانتی متر آهن مورد نیاز درخت را اضافه می کنند

مس: کمبود مس بصورت لکه های مرده و زردی و ریزش زودهنگام برگ ها نمایان می شود. محلول پاشی بر در اواخر بهار و یا اوایل تابستان این کمبود را جبران می کند.

منیزیم: منیزیم معمولا در خاک هایی که PH پایینی دارند قابل جذب نیست. در صورت کمبود، نوک و حاشیه برگ های پایین درخت زرد می شوند. حاشیه آن ها نکروزه می شود و به شکل قاشق در می آیند. در مرحله پیشرفته تر رشد درخت متوقف می شود. محلول پاشی با سولفات منیزیم کمبود این عنصر را جبران می کند.

جذب متعادل مواد مغذی

اضافه کردن مواد مغذی مورد نیاز درخت گردو در طول فصل رشد می تواند یک چالش باشد. درختان برای تولید گردوهای با کیفیت بالا برای مدت زمان طولانی تری به طیف وسیعی از عناصر غذایی نیاز دارند. این باعث می شود کودهایی که به آرامی مواد غذایی را آزاد می کنند، ایده آل باشد. درخت گردو به عناصر مغذی ضروری مانند پتاسیم و همچنین عناصر ریز مغذی نیاز دارد تا رشد سالم و متعادلی داشته باشد.
به ازای هر ۱۰۰۰ پوند مغز بادام برداشت شده، حدود ۸۰ پوند پتاسیم به صورت K2O5 از خاک جذب می شود. برخلاف بسیاری از محصولات دیگر، درختان گردو از مرحله جوانه و میوه از پتاسیم استفاده می کنند. کودهای درخت گردو همچنین مخلوط با سایر مواد مغذی، سموم دفع آفات و قارچ کش ها استفاده می شوند، با این روش مدیریت مواد مغذی در طول فصل آسان می شود.

تعیین میزان عناصر موجود در درخت

تجربه نشان می دهد که ما باید هر سال یکبار (در تابستان) حداقل ۱۰۰ برگ از درختان را جمع و آن ها را برای تجزیه و تحلیل دقیق مواد مغذی به آزمایشگاه ارسال کنیم. اگر تشخیص دهیم که برگ بطور متوسط دارای برخی از کمبودهای غذایی است، می توانیم با افزودن عناصر مورد نیاز، مشکلات مربوط به مواد مغذی را اصلاح کنیم. (در بیشتر موارد، محلول پاشی مس، روی و بور پس از برداشت انجام می شود).
سطح نرمال مهمترین مواد غذایی گردو در زیر ذکر شده است (عناصر موجود در برگ های جمع آوری شده در طول تابستان):

• نیتروژن: ۲٫۱ درصد
• فسفر و سدیم: ۰٫۱ درصد
• پتاسیم: ۱ درصد
• کلسیم: ۱ درصد
• کلر و منیزیم: ۰٫۳ درصد
• روی و بر: ۲۰ ppm
• مس: ۴ ppm

تا آنجا که به درختان گردو جوان مربوط می شود، در بیشتر موارد حداقل کود لازم است. بسیاری از کشاورزان از کود ۱۵-۱۵-۱۵ N-P-K به ازای هر درخت جوان، ۴ اونس (۱۱۳ گرم) در دو زمان مختلف استفاده می کنند. یکی در اواخر بهار و دیگری در تابستان. روش دیگر، استفاده از کود دانه ای (تزریق کودهای محلول در آب در سیستم آبیاری) است.
به طور کلی، درختان گردو نیازهای زیادی به نیتروژن و در مرحله دوم به فسفر و پتاسیم نیاز دارند. بسیاری از کشاورزان گردوی تجاری، ۱۳۰۰ پوند کود اضافه می کنند. (۵۸۹ کیلوگرم) سولفات آمونیوم (ΝΗ۴) ۲SΟ۴ در هکتار هر ساله. آن ها همچنین ۱۰۰۰ پوند (۴۵۴ کیلوگرم) P2O5 و ۵۰۰ پوند سولفات پتاسیم (K2SO4) (227 کیلوگرم) در هر هکتار هر ۳ سال اضافه می کنند. این مقادیر اغلب در ۲-۳ برنامه بکار برده می شوند، از اوایل بهار شروع می شوند و در پاییز پایان می یابند.
با این حال، این ها فقط برخی از اقدامات معمول است که در باغ های گردو اعمال می شود و نباید آن ها را بدون تحقیق اجرا کنید. همچنین بخاطر داشته باشید که بخصوص هنگام افزودن مقادیر زیاد N نیاز به بررسی مداوم PH خاک و افزودن آهک به منظور بالا بردن سطح PH نیاز دارد.
کشاورزان هر یک یا دو سال ۱۰ تا ۲۰ تن کود در هکتار اضافه می کنند. بسیاری از کشاورزان وقتی کود با قیمت مناسب پیدا نمی کنند، کود سبز و عمدتا حبوبات را استفاده می کنند. در این حالت، حبوبات را در پاییز می کارند. طی چند ماه آینده، آن ها فسفر و پتاسیم را به مزارع اضافه می کنند تا به رشد سریع حبوبات کمک کنند. سرانجام گیاهان را شخم زده و درست قبل از گلدهی (بهار) آن ها را در خاک قرار می دهند. به خاطر داشته باشید که در طی تجزیه مواد آلی، مصرف نیتروژن افزایش می یابد. در نتیجه، بسیاری از کشاورزان به هنگام شخم زدن، نیتروژن (به شکل نیترات) را به خاک اضافه می کنند تا از کمبود نیتروژن جلوگیری کنند.
اینها فقط روش های متداولی هستند که نباید بدون انجام تحقیقات دنبال شوند. هر رشته ای متفاوت است و نیازهای مختلفی دارد. بررسی عناصر غذایی و PH خاک قبل از استفاده از هر روش کوددهی بسیار ضروری است. تجزیه و تحلیل برگ به منظور تشخیص و اصلاح کمبود مواد مغذی در درخت گردو، همیشه پس از مشاوره با یک متخصص زراعت معتبر، بسیار مهم است.

نکات مهم مراقبت از درخت گردو

– درخت گردو را در خاک حاصلخیز و خوب زهکشی کنید که آفتاب کامل تا سایه جزئی دریافت کند. این درختان ریشه های عمیقی دارند و برای رشد مطلوب ریشه حداقل به ۵ فوت خاک نفوذپذیر نیاز دارند.
– از بهار تا اواخر تابستان هفته ای یک بار گردوی جوان را آبیاری کنید. با استفاده از یک شلنگ باغچه یا آبیاری قطره ای، در هر جلسه آبیاری برای اولین سال رشد درخت، بین ۳ تا ۵ گالن آب به درخت بدهید.
– گردوی مستقر شده را هر دو تا سه هفته آبیاری کنید.
– تنه و شاخه های پایینی آن را خشک نگه دارید تا خطر ابتلا به بیماری های تاج و ریشه را کاهش دهید. اطمینان حاصل کنید که آب در هر جلسه آبیاری به ۳ تا ۶ فوت بالای خاک نفوذ می کند.
– در اوایل بهار درختان گردوی مستقر شده را تغذیه کنید. پیشنهاد می شود با استفاده از ۸ تا ۱۰ پوند کود حاوی سولفات آمونیوم، به درخت، نیتروژن دهید. کود را در زیر سایبان بپاشید و مواد را حداقل ۱٫۵ فوت از تنه درخت دور کنید.
– اطراف پایه درخت خود را عاری از علف های هرز نگه دارید. زیرا برای رطوبت و مواد مغذی خاک با گردو رقابت می کنند و اغلب حشرات آفتی مانند شته، کرم خراط و کنه عنکبوت را به خود جذب می کنند.
– میوه درختان بالغ را از اواخر تابستان تا اوایل پاییز برداشت کنید. صبر کنید تا پوسته ها شروع به شکافتن کنند و سپس محکم به شاخه ها بزنید و گردوها را از درخت پایین بریزید.
– قبل از ریزش برگ ها، درخت گردو را در فصل خواب زمستان هرس کنید. اندام های مرده، آسیب دیده یا بیمار را بریده و مناطق پرتراکم را تنک کنید تا نور خورشید و هوا بیشتر به مرکز درخت برسد.

فسفر: تولیدکننده انرژی است و کاربرد سوپر فسفات در زمستان موجب افزایش کیفیت گردوها می شود ولی درختان بالغ عکس العمل کندی نسبت به فسفر نشان می دهند. علائم کمبود فسفر بصورت رشد ضعیف، کوچک شدن برگ ها و کاهش تراکم شاخ و برگ نمایان می شود.

پتاسیم: برگ هایی که کمبود پتاسیم دارند کم رنگ می شوند و سپس حاشیه آن ها به طرف بالا برگشته و پیچ می خورد. کمبود شدید باعث کوچک شدن برگ ها و ایجاد سوختگی در نوک برگ ها می شود و استفاد از سولفات پتاسیم می تواند این کمبود را جبران کند.

روی: در کنترل فعالیت های آنزیمی نقش مهمی دارد. اضافه کردن روی در زمان کمبود به صورت سولفات یا نیترات به خاک تاثیر چندانی ندارد. بنابراین با محلول پاشی سولفات روی یا کلات روی این کمبود را جبران می کنند. اولین محلول پاشی باید بلافاصه بعد از گلدهی انجام شود. نوبت های بعدی بستگی به شدت کمبود روی دارد.

بر: نقش این عنصر در سنتز و انتقال شیره گیاهی است. در صورت کمبود بر، از بوراکس استفاده می شود که از طریق خاک هر دو یا سه سال یکبار اضافه می شود. علائم کمبود بر ظهور برگ های بدشکل و کلروزی و در صورت تشدید، کوتاه شدن میانگره ها، زرد و خشک شدن نوک شاخه ها و ایجاد برگ های ریز است. در نهایت باردهی متوقف می شود.

منگنز: در واکنش های بیوشیمیایی نقش مهمی دارد. در صورت کمبود این عنصر، لکه های زرد رنگی در بین رگبرگ ها ظاهر می شود و به حاشیه برگ ها گسترش پیدا می کنند و برگ ها زودتر از موعد می ریزند. محلول پاشی سولفات منگنز روی برگ ها می تواند این کمبود را جبران کند.

آهن: در تنفس گیاه و سنتز کلروفیل نقش اساسی دارد. کمبود آهن بین رگبرگ ها به رنگ زرد در می آید و در حالت پیشرفته سفید می شود، در حالی که رگبرگ ها سبز باقی می مانند. آهن همراه با مواد آلی باید در اسفندماه به خاک اضافه شود. یا بصورت محلول و یا با حفر سوراخ هایی به عمق۳۰ سانتی متر آهن مورد نیاز درخت را اضافه می کنند

مس: کمبود مس بصورت لکه های مرده و زردی و ریزش زودهنگام برگ ها نمایان می شود. محلول پاشی بر در اواخر بهار و یا اوایل تابستان این کمبود را جبران می کند.

منیزیم: منیزیم معمولا در خاک هایی که PH پایینی دارند قابل جذب نیست. در صورت کمبود، نوک و حاشیه برگ های پایین درخت زرد می شوند. حاشیه آن ها نکروزه می شود و به شکل قاشق در می آیند. در مرحله پیشرفته تر رشد درخت متوقف می شود. محلول پاشی با سولفات منیزیم کمبود این عنصر را جبران می کند.

– قبل از ریزش برگ ها، درخت گردو را در فصل خواب زمستان هرس کنید. اندام های مرده، آسیب دیده یا بیمار را بریده و مناطق پرتراکم را تنک کنید تا نور خورشید و هوا بیشتر به مرکز درخت برسد.