قطعا این مسئله برعهده نهادهای رسمی پزشکی فدراسیون فوتبال است. آنطور که من متوجه شدم در لیگ دسته دوم تست پزشکی نیاز نیست و با یک معاینه مجوز بازی صادر می‌شود. البته این هم به جای خودش که چرا یک پزشک با سهل‌انگاری و بدون معاینه درست، برگه سلامت بازیکن را صادر می‌کند. اما این چیزی از مسئولیت نهادهای برگزارکننده نمی‌کاهد؛ من به عنوان بازیکنی که از همین سطح بالا آمدم واقعا در این قبال احساس مسئولیت دارم و نمی‌دانم چرا تصمیم‌گیران و مدیران اجرایی فوتبال چنین حسی ندارند؟

همین چند سال پیش بود که شوک درگذشت زنده‌یاد هادی نوروزی را داشتیم. من معتقدم اگر در آن زمان هم معاینات دقیق و تست‌های پزشکی استاندارد وجود داشت، این اتفاق تلخ رخ نمی‌داد و این مصیبت بر سر ما آوار نمی‌شد. در آن زمان اهالی فوتبال همراه خانواده زنده‌یاد نوروزی بودند اما یک فوتبالیست جوان اینطور در گمنامی از دنیا رفت و متاسفانه بعید است که کسی توجهی هم بکند و دو روز دیگر هم همه یادشان می‌رود.

احتمالا طرفداران فوتبال تصویر مادر امیرحسین عزیز را در مراسم او دیده‌اند. من خیلی با دیدن این تصویر منقلب شدم. به ورزش و فوتبال مازندران تسلیت می‌گویم و به اندازه خودم هر کمکی که از دستم بر بیاید برای خانواده او و همچنین فوتبال مازندران خواهم کرد که دیگر چنین اتفاقی رخ ندهد. دوست دارم دست یاری به تمام بازیکنان مازنی فوتبال ایران دراز کنم که تعدادشان واقعا از شمارش خارج است و نمی‌شود اسم همه را آورد.

دوستان عزیزم! دست یاری من به شمار دراز می‌شود تا خودمان آستین بالا بزنیم و در کنار همدردی با خانواده امیرحسین شیرچی عزیز، مرکزی پزشکی را در مازندران بسازیم که بتواند به فوتبالیست‌های پرتعداد این منطقه خدمات بهتری بدهد. همه ما از این مسیر آمدیم و ممکن بود با یک حادثه کوچک به قعر درّه برویم، بیایید حالا که هیچ مسئولی فکرش پیش این جوانان نیست، خودمان به فکرشان باشیم و نگذاریم خدایی ناکرده یک غم دیگر روی دستمان بماند.

زندگی ما فوتبالیست‌ها خیلی قضاوت می‌شود و دوست دارم به این نکته هم اشاره کنم. ببینید هر ساله هزاران نفر وارد فوتبال می‌شوند و همه رؤیاهای مشابهی دارند. اما تعداد کمی شانس می‌آورند که زندگی و آینده خود را تامین کنند. بعضی افراد هم که مثل امیرحسین آنقدر بدشانس هستند که اصلا به اینجاها نمی‌رسند و در جوانی از دنیا می‌روند. این مسئله خیلی من را ناراحت کرد و به فکر فرو برد، هرچقدر که بیشتر فکر می‌کنم، بیشتر اعصابم بهم می‌ریزد. اصلا نمی‌توانم قبول کنم در مستطیل سبز که هر هفته بازی می‌کنیم، این اتفاق رخ داده است.