سخن نیوز: به گزارش رکنا، روستای ایستا در طالقان شاید مرموزترین روستای ایران باشد که فاقد آب، برق، گاز، ماشین و ابزار ارتباطی و حتى تلویزیون است. اهالی آن شناسنامه نیز ندارند و آنان را اهل توقف می نامند.
آشنایی با روستای ایستا در طالقان

معروف شدن این روستا در طالقان به چند دلیل اتفاق افتاده است. در این روستای  تکنولوژی متوقف شده است. در این مکان اثری از خودرو و ماشین نخواهید دید و مردم روستا آداب و رسوم گذشته را حفظ کرده‌اند. در این مطلب از مجله گردشگری الی گشت می‌خواهیم درباره روستای ایستا مطالبی را برای شما بیان کنیم تا انتها با ما همراه باشید.

چه چیزی  روستای ایستا را رمزآلود می‌کند؟

همان‌طور که در بالا اشاره کردیم روستای ایستا در طالقان یکی از رمزآلودترین مکان‌هایی است که در استان البرز قرار گرفته است و در آن سبکی از زندگی قاجاریه و دور از مدرنیته را از بدو ورود به آنجا مشاهده خواهید کرد. جالب است بدانید که در همین روستا گران‌ترین اسب‌ها پرورش داده می‌شوند. درباره این روستا روایت‌های بسیاری وجود دارد که نمونه آن‌ها همین پرورش اسب‌های میلیاردی و سبک زندگی به روش دوره قاجاریه در آن جریان دارد.

فرماندار شهرستان طالقان، روستای ایستا را یک روستا معمولی نمی‌داند، بلکه این محل را یک مجموعه جمعیتی با افراد اندک معرفی می‌کند. وی تأکید می‌کند که ساکنین ایستا اصالتاً تبریزی هستند و در اصل ترک‌زبان و از مقلدان آیت‌الله تبریزی که ۸۰ سال پیش از دنیا رفته هستند. اهالی ایستا معتقدند در زمان غیبت امام زمان (ع) باید در مسائل فقهی توقف کرد. مثلا ماشین سوار نمی‌شوند یا شناسنامه نمی‌گیرند.

بر همین اساس از آب، برق، گاز و تلفن نیز استفاده نمی‌کنند. جمعیت روستای ایستا به نسبت سایر روستاهایی که در طالقان وجود دارد بسیار کمتر است به قدری که عنوان می‌شود کم جمعیت‌ترین روستا در کشور به حساب می‌آید و گفته می‌شود تنها ۹ خانوار در این روستا زندگی می‌کنند. 

روستای ایستای طالقان کجاست؟

برای دسترسی به روستای ایستا در طالقان بهتر است تا آدرس دقیقی از طالقان زیبا و مسیر دسترسی آن داشته باشیم.

برای رسیدن به این روستای زیبا باید به شهرستان طالقان واقع در استان البرز سفر کنید. شهرستان طالقان در ۱۲۰ کیلومتری شمال‌غربی شهر تهران قرار گرفته است. فاصله طالقان تا تهران با ماشین شخصی کمتر از ۲ ساعت است. 

روستای ایستا یا توقف در حومه طالقان، یکی از عجیب‌ترین روستاهای ایران است. آنها اجازه ورود بانوان به روستای خود را نمی‌دهند و از استفاده از هرگونه از وسایل مدرن پرهیز می‌کنند. در گزارش زیر با این روستای راز آلود آشنا می شویم.

روستای ایستا طالقان

گروهی از پیروان میرزا صادق مجتهد تبریزی، فقیه مشهور دوره مشروطه که با الهام از آرای تجددستیز او چنین زندگی را در زمانه تسلط مدرنیته سامان داده‌اند. میرزا صادق مجتهد تبریزی از فقهایی بود که در هر دو حیطه نظر و عمل، بسیار بر طرد مطلق اندیشه تجدد و دستاور‌هایش تاکید می‌کرد و تا پایان عمر بر عدم جواز استفاده از ابزار تکنولوژیک و امور جدید و مدرن فتوا می‌داد. 

 

اهالی روستای ایستا واقع در شرق طالقان اوقات شرعی نماز را با شاخصه‌های خود استخراج کرده و آغاز و پایان ماه مبارک رمضان را نیز با رویت خویش تعیین می‌کنند، به رویای صادقانه معتقدند، آنان به شدت منتظر ظهور امام مهدی ‌(عج) هستند. فرزندان آن بعد از رسیدن به سن تکلیف مختارند که با آنان زندگی کنند یا به شهر تبریز بازگردند، هیچگونه فعالیت‌ سیاسی و اجتماعی نداشته و باورهای خود را تبلیغ نمی‌کنند. 

روستای ایستا طالقان

عروسی و عزا ندارند و مراسمی چون جشن تولد، سالگرد ازدواج و... برای آنان معنا و مفهومی ندارد. تا حدودی مهمان‌نواز هستند به شرطی که احدی از زنان قصد ورود به روستای آنان را نداشته باشد. همان‌طور که تا کنون کسی از دنیای بیرون زنان آنان را ندیده است.

مردمان این روستا،  برای خرید مایحتاج خود همانند، پارچه، میخ و مقدار بسیار کمی آهن و شیشه و مانند این‌ها به شهر طالقان می‌روند و خودشان آهنگری و نجاری دارند. چندان مالکیتی برای اموالشان در میان خود نمی‌بینند و بر سر اموال با کسی نزاع نمی‌کنند و اگر کسی در دارایی آنها تصرف کند با او درگیر نمی‌شوند و از مال خود چشم‌پوشی می‌کنند. در دهکده آنها کسانی را می‌توان سراغ گرفت که تنها ۲ یا ۳ بار به بیرون از محل سکونت خود رفته‌اند. آنها افراد غیر از خود را اهل بیرون می‌نامند.

روستای ایستا طالقان

در بخشی از اراضی این روستا کشاورزی و دامپروری کاملاً سنتی انجام می‌پذیرد. پرورش گاو، گوسفند، طیور (مرغ و خروس) اسب و قاطر از دیگر فعالیت‌های آنان به شمار می‌رود. اهالی روستای ایستا متمول هستند و از طریق فروش زمین‌های پدری‌شان در تبریز و فروش گاو و گوسفند روزگار می‌گذرانند. شناسنامه ندارند و جزو آمار جمعیت ایران به حساب نمی‌آیند. هیچ گونه خدمات دولتی را دریافت نمی‌کنند. خوراکی را که خاستگاه و چگونگی تولیدش را ندانند، مصرف نمی‌کنند و از تناول گندم و میوه‌هایی که با کود شیمیایی و سموم دفع آفات به عمل آمده باشد، به شدت پرهیز می‌کنند. فراوان از لبنیات تولیدی خودشان استفاده می‌کنند. گوشت کم می‌خورند آن هم از گوشت حیوانات نر حلال گوشت. از میهمانان خود با چای پذیرایی می‌کنند، اما خود نمی‌نوشند. مردان در آنجا علاوه بر شلوار نخی یا پشمی دست باف، پیراهن بلندی بر تن می‌کنند که تا زانو را می‌پوشاند و اغلب کلاهی پشمینه بر سر دارند.

روستای ایستا طالقان

آنها برای تردد از اسب و قاطر استفاده می‌کنند. دیده شده که چندین بار در تردد و انجام امور کشاورزی از اتومیل با بولدوزر، لودر و تراکتور استفاده کرده‌اند. در توجیه این رفتار می‌گویند که به ناچار و به جبر از صنعت و ابزار جدید استفاده می‌کنند. کودکان روستا برای علم آموزی به مدارس طالقان نمی‌روند بلکه به سبک سنتی و مکتب خانه‌ای با فراگیری دروس همانند و اجابت و محرمات فقهی، خوشنویسی و اصول عقاید با سواد می‌شوند. در مجموع ۱۸ تا ۲۰  جلد کتاب در روستای ایستا موجود است که رساله علمیه میرزا صادق مجتهد تبریزی و کتاب خطی سید حسین نجفی طباطبایی از آن جمله است. هیچ کس تاکنون زنان و دختران آنان را ندیده است فرزندانشان پس از رسیدن به سن تکلیف متضاد هستند که با آنان زندگی کنند یا به شهر تبریز بازگردند.