🔴کازو اوداچی خلبان كامیكازی که از مرگ فرار كرد🔴

کازو اوداچی خلبان كامیكازی که از مرگ فرار كرد

تاریخ انتشار: 1399/9/16 21:46 / کد خبر : 4003 / دسته خبر : گزارش خبری

سخن نیوز:/ توکیو/ نوریکو هایاشی خبرنگار نیویورک تایمز/ کازو اوداچی خلبان كامیكاز یکی از آخرین اعضای زنده گروهی است که هرگز قصد زنده ماندن نداشته است. او می خواهد به ژاپن یادآوری کند که قبل از موفقیت مدرن آن ، فداکاری خلبانان جوانی که جان خود را دادند ، بود.

کازو اوداچی در خانه اش در توکیو. وی کتابی درباره خاطرات خود به عنوان خلبان نیروی دریایی ژاپن با عنوان "خاطرات یک کامیکاز" نوشت.

برای بیش از شش دهه ، کازوو اوداچی یک راز داشت: در سن 17 سالگی ، او خلبان کامیکاز شد ، یکی از هزاران مرد جوان ژاپنی که وظیفه داشتند جان خود را در مأموریت های انتحاری آخرین خسارت نزدیک به پایان جنگ جهانی دوم بدهند.

همانطور که او خانواده و شغل خود را به عنوان افسر پلیس توکیو ایجاد کرد ، او راز خود را از همه ، حتی همسرش ، که فقط می دانست او به عنوان خلبان نیروی دریایی ژاپن خدمت کرده است ، حفظ کرد. این تجربه ، به نظر وی ، دشوار است برای جامعه ای كه بیشتر به كامیكازا به عنوان افراد غیرتمند دیوانه و داوطلبانه ایثارگری غیرقابل تصور نگاه می كرد ، تصمیم گرفت بعد از 70 سال داستان خود را توضیح دهد.

اما با گذشت سال ها ، با تغییر روابط پیچیده ژاپن با جنگ ، آقای اوداچی به تدریج داستان خود را با گروه کوچکی از دوستان به اشتراک گذاشت. در سال 2016 ، او خاطره ای را منتشر کرد ، که چطور هر شب به خواب رفته بود و فکر می کرد که آیا فردا نوبت مرگ او برای یک هدف گمشده است؟ این کتاب در سپتامبر ، هفتاد و پنجمین سالگرد پایان درگیری ، با ترجمه انگلیسی منتشر شد.

آقای اوداچی ، 93 ساله ، یکی از آخرین اعضای زنده یک گروه که هرگز قصد زنده ماندن نداشت ، گفت که امیدوار است خلبانان را به عنوان مردانی که از دلاوری و میهن پرستی سو explo استفاده می کردند ، به یادگار بگذارد. وی در مصاحبه اخیر خود در خانه خود گفت: "من نمی خواهم كه كسی فراموش كند كه كشور شگفت انگیزی كه امروز ژاپن تبدیل شده است بر اساس مرگ آنها بنا شده است."

کامیکازها قوی ترین نماد جنگ در ژاپن هستند ، نمونه بارزی از خطرات ملی گرایی پرشور و تعصب رزمی. اما همزمان با کمرنگ شدن نسلی که در جنگ زندگی می کردند ، طرف های مخالف سیاسی ژاپن در تلاشند تا کامیکاز را برای عموم مردم که هنوز در مورد میراث درگیری اختلاف دارند تفسیر کنند.

برای حق ، کامیکازها نمادی از فضایل سنتی و روحی از خودگذشتگی هستند که به اعتقاد آنها در ژاپن مدرن به سختی وجود ندارد. برای چپ ، آنها بخشی از نسلی هستند که توسط نظامی گری ژاپن نابود شده اند و یادآور قدرت اهمیت صلح طلبی پس از جنگ این کشور هستند.

م.جی گفت: "كامیكازا به عنوان یك واقعیت تاریخی و به عنوان یك نماد ، از پتانسیل بسیار قدرتمندی برای استفاده در هر دو طرف این بحث برخوردار است." شفتال ، استاد دانشگاه شیزووکا و نویسنده کتاب "شکوفه ها در باد" ، مجموعه ای از مصاحبه ها با خلبانان.

خود آقای اوداچی علاقه چندانی به سیاست ندارد. امروزه ، او از بازدیدکنندگان در خانه خود در حومه توکیو استقبال می کند ، جایی که او به وضوح صحنه های جنگ قدیمی را دوباره اجرا می کند ، روی پدال های خیالی هواپیما پا می زند و به شدت چوب پرواز را می کشد. داستان او از کلیشه های ساده ای که اغلب محافظه کاران و لیبرال های ژاپن برانگیخته اند سرپیچی می کند.

او داوطلبانه در جنگی شرکت کرد که معتقد بود کشورش پیروز نخواهد شد. او آماده بود تا برای محافظت از کسانی که دوستشان دارد بمیرد ، اما زندگی خود را به دور نیندازد.

امروز ، او سرسخت ضدجنگ است و فکر می کند قانون اساسی صلح طلبانه ژاپن درست مانند آنچه که هست خوب است ، اما او همچنان یک مدافع قدرتمند برای دفاع از خود در این کشور است. او از تصمیم خود برای عضو شدن پشیمان نیست و سالانه چندین بار به آرامگاه یاسوکونی - جایی که نسل های زیادی از سربازان کشته شده ژاپن در کنار برخی از معروف ترین جنایتکاران جنگی آن به دام می آیند - مراجعه می کند تا از روح دوستانش که در جنگ کشته شده اند ، دلجویی کند.

آقای اوداچی در یک روستای نزدیک پایگاه هوایی بزرگ شده بود مدتها شیفته هواپیماها شده بود و وقتی جنگ شروع شد ، تصمیم گرفت که روزی یکی پرواز کند. او در سال 1943 در نیروهای مسلح ژاپن ثبت نام کرد و به یوکارن ، یک گروه نخبه از نوجوانان که به عنوان خلبانان نیروی دریایی آموزش دیده بودند ، پیوست.

یوكارن ، آقای اوداچی اشاره كرد ، با سایر كامیكازها متفاوت بود ، دانش آموزانی كه از مدرسه خود رانده شده بودند و با آمادگی و آموزش كم به مرگ منتقل می شدند. هنوز هم مردان جوان در برنامه آقای اوداچی آماده بودند که در نبردهای هوایی بمیرند حتی قبل از اینکه مایوس ژاپن به مأموریت های انتحاری روی آورد.