آن ها هر کدام 2 دست اما تنها یک جفت پا دارند، به طوری که کنترل پای راست با کارمن و کنترل پای چپ با لوپیتا است.

این دو خواهر که انتظار می رفت بعد از تولدشان در سال 2002 بیشتر از 3 روز دوام نیاورند، می گویند تلاش برای جدایی شان از یکدیگر یا به مرگ شان منجر می شد و یا سال ها قرارگیری تحت مراقبت های ویژه.

به همین دلیل آن ها تصمیم گرفتند کنار هم بمانند و حالا به شکلی ماهرانه خود را با زندگی با یکدیگر وفق داده اند، از جمله نحوه ی اداره ی زندگی اشتراکی شان حالا که کارمن در رابطه عاشقانه است.

کارمن که حالا یک سال و نیم از شروع رابطه عاشقانه اش می گذرد، می گوید این رابطه برای همه ی آن ها فرآیندی آموزنده بوده است.

او همچنین می گوید که شریک عاطفی اش شبیه به یک دوست نزدیک است و رابطه ی آن ها آنقدرها عاشقانه نیست و شریک عاطفی اش هم مشکلی با این موضوع ندارد.

کارمن و شریک عاطفی اش از طریق یک اپلیکیشن دوست یابی با یکدیگر آشنا شدند.

به گفته ی کارمن او در این اپلیکیشن دوست یابی درباره ی وضعیت خود صادق و صریح بود اما اذعان کرده بیان این موضوع در حساب کاربری اش «ناخوشایند» بود.

خواهرش لوپیتا اما به گفته ی خودش به داشتن هیچ گونه رابطه عاشقانه ای علاقه ندارد.

کارمن می گوید: «مسلماً می خواستم در مورد همه چیز شفاف و صادق باشم. برای همه ی ما فرآیندی آموزنده بود. به طور حتم باید درباره ی حد و مرزها با همدیگر صحبت می کردیم.»

کارمن به شوخی می گوید خواهرش اصلاً همراه خوبی برایش در این مسیر نبوده و لوپیتا نیز به شوخی می گوید که همیشه کارمن و شریک عاطفی اش را دست می اندازد.

به گفته ی کارمن او در فکر ازدواج نیست، چرا که تنها 22 سال دارد اما به طور کلی نیز تمایلی به ازدواج ندارد.

کارمن و لوپیتا خود را معلول نمی دانند و می گویند وضعیت آن ها تنها زمانی یک معلولیت خواهد بود که خودشان آن را تبدیل به معلولیت کنند.

آن ها وقتی کوچک بودند سال ها تحت فیزیوتراپی قرار گرفتند تا یاد بگیرند چگونه به همراه یکدیگر از پاهای خود برای راه رفتن استفاده کنند و اولین قدم هایشان را در 4 سالگی برداشتند.

پزشکان در فکر جدا کردن آن ها بودند، اما به این نتیجه رسیدند که این کار ممکن است خطرناک باشد، چون بسیاری از اندام های حیاتی این دو خواهر و همینطور قسمت تحتانی ستون فقرات شان با یکدیگر مشترک است.

وقتی از آن ها سؤال شده بود که دل شان می خواهد از یکدیگر جدا شوند، پاسخ هر دو منفی بود چون حتی اگر عمل جداسازی هم خوب پیش می رفت، آن ها به باهم بودن بسیار عادت کرده اند، به همین دلیل لزومی به این کار نمی بینند.

وقتی صحبت از عمل جدایی پیش آمده بود، لوپیتا و کارمن از مادر خود پرسیده بودند: «چرا می خواهی ما را از وسط نصف کنی؟»

با این حال، لوپیتا به اسکولیوز یا کژپشتی (انحراف جانبی ستون فقرات) دچار است که به ریه هایش فشار می آورد.

 پزشکان می گویند ممکن است او به یک عمل جراحی برای برداشتن بخشی از ستون فقراتش نیاز پیدا کند یا به جای این کار، از کپسول اکسیژن استفاده کند.

عمل اسکولیوز گرچه جراحی چندان پیچیده ای نیست اما نه در مورد دوقلوهای به هم چسبیده.

این جراحی برای لوپیتا با خطر مرگ یا آسیب مغزی همراه خواهد بود.